O Iwaszkiewiczu napisano mnóstwo. Do tej pory nie powstała jednak większa praca demonstrująca autora Sławy i chwały w jego działalności publicznej, nie tylko jako jednostkę - artystę, lecz także jako kogoś, kto pełni różne społeczne funkcje przedstawicielskie, a jego praca nie ma już wyłącznie indywidualnego rozmiaru artystycznego, ale stanowi część kierowniczą dokonań zespołowych. Na tle rozległych i złożonych uwarunkowań literatury przedstawia się Iwaszkiewicz jako żywy człowiek, uwikłany, jak każdy, w codzienne i dziejowe troski, kłopoty, tragedie, chwile szczęścia, zachwytu, zwątpień i klęsk. Profesor Stępień, skupiając się na innym aspekcie biografii Iwaszkiewicza aniżeli czysto prywatne i indywidualne twórcze życie, demonstruje go w nowej perspektywie poznawczej, kreuje obraz "mniej znany", niejednokrotnie zaskakujący, często fascynujący, a przy tym niepozostawiający czytelnika obojętnym. Taki Iwaszkiewicz zadziwia, intryguje, czasami budzi współczucie, niekiedy może irytację i Schadenfreude, refleksję nad czysto ludzkimi cechami kogoś co najmniej ciekawego, jeśli nie zgoła wybitnego".dr hab. Włodzimierz Próchnicki, prof. Em. UJMarian Stępień - emerytowany profesor zwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego, historyk literatury polskiej, krytyk literacki, publicysta, autor dwudziestu dziewięciu książek. Wykładał na uczelniach amerykańskich i w Meksyku. Był stypendystą fundacji Fulbrighta i Kościuszkowskiej oraz redaktorem naukowym "Rocznika Komisji Historycznoliterackiej" PAN, redaktorem naczelnym "Zdania" i współredaktorem "Tekstów". Członek założyciel Stowarzyszenia Twórców i Działaczy Kultury "Kuźnica". Laureat wielu prestiżowych nagród naukowych i społecznych, odznaczony wysokimi orderami państwowymi.
UWAGI:
Bibliografia na stronach 399-400. Indeks. Oznaczenia odpowiedzialności: Marian Stępień.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
"Jerzy Andrzejewski" to pierwsza tak dokładna i rzetelnie napisana biografia wielkiego pisarza. Życie prywatne autora, przemyślenia i nieznana dotąd korespondencja.Trudno jest poznać życie wielkich twórców, kiedy sami tak bardzo pilnowali swojej prywatności. Trudno jednak jest również zaprzestać poszukiwań i dociekań, kiedy tak bardzo fascynuje nas ich twórczość. Jerzy Andrzejewski lubił zaskakiwać, podobnie jak zaskakiwały jego utwory. Anna Demadre-Synoradzka od lat interesuje się jego życiem, dlatego napisana z wielką starannością biografia "Jerzy Andrzejewski" z pewnością zadowoli najbardziej wymagających Czytelników.Jerzy Andrzejewski urodził się w 1909 roku, a zmarł w 1983 roku. Był polskim prozaikiem, publicystą, felietonistą, scenarzystą i działaczem opozycji demokratycznej w PRL. Jego twórczość inspirowała wielu, jego życie osobiste pozostawiało jednak wiele kontrowersji. W 2006 roku autor został pośmiertnie odznaczony przez Prezydenta RP Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Anna Demadre-Synoradzka skupia się na jego życiu osobistym, które w największy sposób ukształtowało powstałą twórczość, idee, przekonania. Artysta pokazany zostaje z zupełnie nowej strony: egocentryka, pełnego przerośniętych ambicji i posiadającego wiele różnych kontaktów towarzyskich. Chociaż może się wydawać, że główną rolę odgrywała polityka, prawda jest zupełnie inna. O wiele ważniejsze dla Jerzego Andrzejewskiego było to, co czuł, z czym się spotykał i jak on sam odbierał świat zewnętrzny. W biografii poznajemy również wiele innych postaci z życia literackiego: Krzysztofa Baczyńskiego, Jarosława Iwaszkiewicza, Zygmunta Mycielskiego, Marka Hłasko, czy Czesława Miłosza. Bez nich historia wyglądałaby z pewnością zupełnie inaczej i mniej ciekawie."Jerzy Andrzejewski" to książka dla każdego fana biografii i całego życia wielkiego twórcy. Warto poznać różne punkty widzenia i zagłębić się w sekrety do tej pory niepoznane przez większe grono.Anna Demadre-Synoradzka jest polską literaturoznawczynią. Autorka kilkudziesięciu artykułów poświęconych życiu i twórczości Jerzego Andrzejewskiego oraz wydanych pozycji "Andrzejewski" i "Miazga".
UWAGI:
Na okładce i stronie tytułowej: [seria biograficzna]. Bibliografia na stronach 541-555. Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
W latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku w krakowskich sklepach z antykami można było przebierać w obrazach Jerzego Kossaka, zdarzały się i płótna z podpisem Wojciecha. Trafiały na rynek, znikając ze ścian mieszczańskich salonów, bo ludzie, dla których dom bez obrazu Kossaka nie zasługiwał na swe miano, zmuszeni byli sprzedawać je, by żyć.
Był to niedobry czas dla Kossaków. W Muzeum Narodowym w Krakowie eksponowano tylko jedną akwarelę Juliusza. A o tym, żeby płótna Wojciecha i Jerzego wyciągnąć z magazynów, nie było mowy nawet po politycznej Odwilży. Krytycy, już bez lęku preferując abstrakcję, krzywili się na twórczość Kossaków. (...) O Kossakach, zepchniętych niegdyś na margines, trzeba pisać. Tu zaglądamy do nich od kuchni. [fragment Wstępu]
UWAGI:
Bibliografia na stronach 226-[227]. Oznaczenia odpowiedzialności: Marek Sołtysik.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
W oparciu o plan autobiografii Korczaka pozostawiony w Pamiętniku Joanna Olczak-Ronikier odtwarza historię życia Doktora, wplatając ją w opowieść o losach i wyborach polskich Żydów. Poznajemy bohatera jako chłopca szukającego swojej drogi, młodego lekarza o społecznych zainteresowaniach, pedagoga głoszącego nowatorskie teorie, pisarza, wieloletniego kierownika Domu Sierot dla dzieci żydowskich, współpracownika Naszego Domu - internatu dla dzieci polskich. Dowiadujemy się, że w młodości pisywał egzaltowane poematy, odrzucane przez wszystkie redakcje. Że założył pierwsze na świecie pismo dla dzieci, redagowane przez dzieci. Że choć zdeklarowany pacyfista, brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej i w I wojnie światowej. Że choć wydawał się racjonalistą i sceptykiem, był człowiekiem głęboko religijnym, a równocześnie interesował się teozofią i należał do loży masońskiej. Nie popierał żadnej partii politycznej. Nie opowiadał się po stronie żadnej ideologii. Przez całe życie towarzyszyła mu wiara, że można być równocześnie Żydem i Polakiem. Tuż przed śmiercią zanotował: "Nikomu nie życzę źle. Nie umiem. Nie wiem jak się to robi". W oparciu o plan autobiografii Korczaka pozostawiony w Pamiętniku Joanna Olczak-Ronikier odtwarza historię życia Doktora, wplatając ją w opowieść o losach i wyborach polskich Żydów. Poznajemy bohatera jako chłopca szukającego swojej drogi, młodego lekarza o społecznych zainteresowaniach, pedagoga głoszącego nowatorskie teorie, pisarza, wieloletniego kierownika Domu Sierot dla dzieci żydowskich, współpracownika Naszego Domu - internatu dla dzieci polskich. Dowiadujemy się, że w młodości pisywał egzaltowane poematy, odrzucane przez wszystkie redakcje. Że założył pierwsze na świecie pismo dla dzieci, redagowane przez dzieci. Że choć zdeklarowany pacyfista, brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej i w I wojnie światowej. Że choć wydawał się racjonalistą i sceptykiem, był człowiekiem głęboko religijnym, a równocześnie interesował się teozofią i należał do loży masońskiej. Nie popierał żadnej partii politycznej. Nie opowiadał się po stronie żadnej ideologii. Przez całe życie towarzyszyła mu wiara, że można być równocześnie Żydem i Polakiem. Tuż przed śmiercią zanotował: "Nikomu nie życzę źle. Nie umiem. Nie wiem jak się to robi".
Punkt widzenia, jakiego jeszcze nie było w polskiej literaturze. Opowieść odkrywająca nieznane światy polityki, duchowości i rodzinnej codzienności. Paradoksy, komiczne sytuacje, łączenie wysokiej kultury z bieżączką. Wygląda na to, że nasza rzeczywistość wyrzuca w kosmos.
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Manuela Gretkowska.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
